وب سایت شخصی محبوبه چنگیز

🌹

سلام شبتون خوش

به یاد دارم روزی که دکتر به من گفت بهتر است از سمعک استفاده کنم خیلی ناراحت شدم و پذیرش این موضوع برایم سخت بود .

من برای از بین بردن این کابوس، پستی در اینستا گذاشتم و بعد از آن کلی گریه کردم .چون نمیتوانستم باور کنم و فکر میکردم موضوع کاهش شنوایی از یک طرف و نگاه مردم از طرف دیگر ، ناراحتی ام را دوچندان خواهد کرد .

فکر میکردم انگشت نما خواهم شد و تنها کسی که از سمعک استفاده میکند من هستم و مورد تمسخر عده ای قرار خواهم گرفت .

ولی چیزی برخلاف انتظارم اتفاق افتاد .

دیدم دوست عزیزی با مطرح کردن اینکه سمعک برای گوش مانند عینک است برای چشم ،نگاهم را به این موضوع تغییر داد .

عزیز دیگری گفت که من هم مشکل دارم ولی درمانی ندارد.
هر کس به نوعی از معضلات و مشکلاتش گفت .

و عده ای زیادی دیگر هم نه تنها مسخره ام نکردند بلکه سعی کردند با حرفهایشان دلداریم دهند .

به این نتیجه رسیدم که وقتی مشکلی برای کسی پیش میاید او شخصِ منحصر به فردی در دنیا نیست که آن را تجربه میکند بلکه ممکن است عده زیادی وجود داشته باشند ،که مشکل او را داشته باشند .

نمونه های دیگری که میشود مثال زد،اینکه دختری فکر کند فقط اوست که خواستگار ندارد، یا شخصی که فکر میکند فقط اوست که شریک زندگیش را از دست داده ، یا کسی که سوگ عزیزی را تجربه میکند و یا کسی که در این جامعه ممکن است با بیکاری در حال دست و پنجه نرم کردن باشد .

تمامی این موارد،در جامعه امروزی در خیلی از خانواده ها وجود دارند و برخی از افراد چند تا از این موارد را همزمان با هم تحربه میکنند و ممکن هست که حال بدی داشته باشند .

اما وقتی بدانیم که ما تنها نیستیم راحت تر میتوانیم از پریشانی خارج شویم و برای بهبود شرایطمان اقدام کنیم .

وقتی مشکلاتمان را با دوستان معتمد در میان میگذاریم دیگر احساس قربانی بودن به ما دست نمیدهد .